گروه سیاسی - رجانیوز :  در پی انعقاد قرار داد نفتی توتال  بین وزارت نفت و فرانسه ، کارشناس ها و اساتید  حوزه ی نفت انتقاد های جدی به این قرارداد  وارد کرده بودند که موجب نگرانی برخی کارشناسان و  مسئولین و حتی برخی از نمایندگان مجلس گردید . در پی همین نگرانی ها و انتقاد ها ، برنامه ی جهان آرا در شبکه افق از اساتید حوزه ی نفت که اتفاقا دارای دو دیدگاه متفاوت نسبت به قرارداد توتال بودند دعوت  به عمل آورده و به بحث و بررسی کارشناسی قرار داد مذکور پرداخته بود . در این برنامه پرفسور مسعود درخشان به عنوان منتقد قرار داد توتال و دکتر شمس اردکانی، اقتصاددان و رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران به عنوان مدافع قرار داد به بحث و بررسی پرداختند .

اما پس از این برنامه ، پرفسور مسعود درخشان  علی رغم اینکه چهره ای شاخص در حوزه مطالعات اقتصادی و مطالعات حوزه نفت است مورد هجوم برخی مدافعان قرارداد توتال قرار گرفت  . عناوینی چون اقتصاددان ارشد دفتر مطالعات انرژی در لندن (I.B.E.S)، بنیان گذار دانشکده اقتصاد دانشگاه اما صادق (ع) ، استاد اقتصاد دانشگاه های مطرح کشور و موسس رشته ی قرار داد های نفتی تنها بخشی از سابقه ی درخشان این کارشناس حوزه اقتصاد و نفت است .

 چندی پس از پخش برنامه و طرح انتقادات کارشناسی از سوی پرفسور مسعود درخشان و دکتر ابراهیمی اصل ، معاون سابق وزیر نفت بیانیه ای علیه انتقادات کارشناسی ایشان از سوی روابط عمومی وزارت نفت صادر گردید که بیش از آنکه پاسخی به انتقادات کارشناسان باشد ، محلی برای اتهام زنی به کارشناسان منتقد بود.

بی توجهی به نظرات کارشناسی تا جایی پیش رفته است که مقام معظم رهبری در موضوع مذاکرات برجام نیز از دولت خواست تا نظرات کارشناسان و منتقدان را نیز در جلسه ای بشنوند و به آنها اهمیت دهند اما این امر نه تنها رخ نداد بلکه رویه فرافکنی و توهین به شکل بدتری ادامه پیدا کرده است.

در بخشی از این بیانیه آمده است : مخالفت با دولت، نه حرفه که ماهیت برخی از افراد را تشکیل می‌دهد و حاضرند هر گونه موفقیت را به حاشیه و مرز تخریب بکشانند تا فقط و فقط دولت را در اجرای وعده‌ها و برنامه‌هایش ناکام نشان دهند. این جریان و افراد هنگام تدوین قراردادهای تازه نفتی هرگونه مخالفتی را که توانستند انجام دادند و مانع تراشی‌های بسیاری کردند .

اتهام به حاشیه کشاندن  و تخریب هر گونه موفقیت ؛ و اقدام برای ناکام کردن دولت در زمینه های مختلف  ، صرفا زمانی متوجه کارشناسان و صاحب نظران مطرح حوزه نفت شده است که با دلسوزی به طرح مسائل مربوط به قرار داد توتال و  نقد و بررسی کارشناسانه ی آن پرداخته اند .

در ادامه این بیانیه آمده است : منتقدان حاضر در این برنامه با بی‌پروایی از عدم رعایت چارچوب‌های قانونی و همچنین عدم تمکین مسئولان وزارت نفت از نظر عالی مقام معظم رهبری در چارچوب این قرارداد یاد می‌کنند که این موضوع ظلم بزرگی در حق مدیران خدوم صنعت نفت و البته جفایی بزرگتر به نظام مدیریت کلان کشور است.صت زمانی مناسب از کشور برای یک قرارداد بزرگ دریغ شود.

در این بیانیه مسئولان وزارت نفت به گونه ای از نظر مقام معظم رهبری و چهار چوب های قاونی سخن به میان می آورند و کارشناسان منتقد را متهم به بی پروایی می نمایند که گویی  دولت در همه ی مسائل کلان کشور ، مو به مو نظرات مقام معظم رهبری و چهارچوب های قانونی را رعایت کرده است . چه  بسا انتساب قرار داد توتال به نظر رهبری هم مانند انتساب برجام به رهبری و نظام باشد که در تجربه ی ملت ایران ثبت شده است . قرار داد توتال به قدری ایجاد نگرانی کرده است تا برخی از نمایندگان مجلس هم ، در روند بررسی آن ورود کرده و طرح سه فوریتی برای توفق و بررسی آن صادر نموده اند .

در ادامه ی این بیانیه مطرح شده است : به راستی جای این پرسش از این دو منتقد محترم باقی است که بگویند براساس کدام تجربه و نظر صائب شان باید اکنون همه چیز را با نظر آنان منطبق کرد؟ اینان به راستی چگونه به خود اجازه می دهند نظری برخلاف نظر خودشان را نشان «ضعف ساختاری جمهوری اسلامی ایران» قلمداد کنند؟ اگر بنا بود کشور در ادوار گذشته طبق نظر و تصمیم و عمل آنها اداره می‌شد که الان معلوم نبود در قعر کدام دره بودیم.

 همه ی این ها تنها واکنش هایی است که وزارت نفت دولت روحانی به انتقاد ها و اظهار نظر های کارشناسی آن هم از سوی اساتید مطرح حوزه نفت و اقتصاد چون پرفسور درخشان مطرح کرده است که اگر قبلا به این نظرات و انتقادات توجه شده بود کشور امروز با هزینه های سنگین کرسنت و امثالهم دست و پنجه نرم نمی کرد.

نکته ی قابل توجه اینجاست که انتقاد های مطرح شده از سوی عده ای منتقد که  حتی بتوان از  سوی دولت به آن ها لقب بی سواد و بی شناسنامه داد نبوده است بلکه منتقد این قرار داد  پرفسور مسعود درخشان بوده است که به عنوان پدر علم قرار داد های نفتی محسوب شده  و ایشان کسی بوده اند که تمام عمر خود را در علم اقتصاد و مطالعات حوزه نفت و کاربردی کردن آن در افزایش منافع ملی صرف کرده اند و سال های سال صادقانه و دلسوزانه تلاش نموده اند . توهین به انتقاد های این کارشناس برجسته حوزه نفت توهین به ساحت علم و مقام استاد بوده است که نوعی سیاسی کاری و بی تحملی نسبت منتقدین محسوب می شود. 

حال سوال اینجاست دولتی که با شعار آزادی اعتماد مردم را به خود جلب کرده است و در سخنرانی های مختلفی از جملاتی چون نشکنیم قلم ها را و نبندیم دهان ها را پرده برداشته است ؛ چگونه در برابر انتقاد های کارشناسی به صدور بیانیه های  توهین آمیز می پردازد .